JAN TWARDOWSKI -
ksiądz katolicki, poeta, przedstawiciel współczesnej liryki religijnej
Jan Jakub Twardowski syn Jana i Anieli Marii (z Konderskich) małżonków Twardowskich urodził się 1 czerwca 1915r. Został ochrzczony w dniu 4 lipca 1915 r w kościele Świętego Aleksandra w Warszawie. Miał trzy siostry: najstarsza Halina, średnia Lucyna, najmłodsza Maria. Jego dziadkowie to Stanisław Twardowski i Francziszka z Nalewczyńskich. Uczęszczał do Gimnazjum im. Tadeusza Czackiego w Warszawie. Maturę zdał w 1935 roku.
W 1937 ukazał się pierwszy tomik jego wierszy pt. "Powrót Andersena" nawiązujący do poetyki Skamandra. W tym samym roku rozpoczął studia polonistyczne na Uniwersytecie Warszawskim, które ukończył dopiero po wojnie w 1947r. W czasie II wojny światowej zaginął cały jego wcześniejszy dorobek poetycki. Był żołnierzem Armii Krajowej oraz uczestniczył w powstaniu warszawskim. Wskutek przeżyć wojennych, w tym zniszczenia jego domu rodzinnego przy ulicy Elektoralnej pod numerem 49 w Warszawie, w 1943 roku postanowił zostać księdzem. W trakcie wojny w marcu 1945 zaczął naukę w tajnym Seminarium Duchownym w Warszawie. Pod koniec tego roku powrócił do publikowania wierszy, jego twórczość trafiła wówczas m.in. na łamy "Tygodnika Powszechnego". Naukę w seminarium kontynuował z przerwami do 1948 roku. Dnia 4 lipca 1948 przyjął święcenia kapłańskie w Kościele Karmelitów w Warszawie. W tym samym roku uzyskał tytuł magistra filologii polskiej za pracę "Godzina myśli" Juliusza Słowackiego. Zaraz po studiach przybył do parafii we Żbikowie koło Pruszkowa, gdzie był wikariuszem przez trzy lata zajmując się nauczaniem religii w szkole specjalnej. 28 czerwca 1951r. ze Żbikowa został przeniesiony do Warszawy do parafii Świętego Stanisława Kostki na Żoliborzu na stanowisko wikarego. 12 września 1957 roku przeniesiono go do parafii Matki Bożej Nieustającej Pomocy na Saskiej Kępie, gdzie pracował przez 6 lat. Dnia 5 sierpnia 1958 roku został mianowany na stanowisko prefekta rezydenta w tym samym kościele, w którym brali ślub jego rodzice, tj. w parafii Wszystkich Świętych przy placu Grzybowskim w Warszawie. Stąd po roku pracy w 1959 roku został przeniesiony do kościoła Sióstr Wizytek. Przez wiele lat (aż do emerytury) był tam rektorem, gdzie głosił kazania dla dzieci, którym później zadedykował swoje dwa zbiory: "Zeszyt w kratkę" oraz "Patyki i patyczki".
Wielką popularność przyniósł mu wydany w 1970 roku tom "Znaki ufności". W 1980 roku uhonorowano Twardowskiego nagrodą PEN Clubu im. Roberta Gravesa za całokształt twórczości, w 1996 roku Orderem Uśmiechu, w 2000 roku nagrodą IKAR, natomiast rok później TOTUS, która zwana jest również "katolickim Noblem". W 1999 roku Katolicki Uniwersytet Lubelski przyznał mu tytuł doktora honoris causa.
Zmarł wieczorem 18 stycznia 2006 r. w Warszawie. Został pochowany 3 lutego 2006 r. w krypcie dla zasłużonych Świątyni Opatrzności Bożej, zgodnie z życzeniem prymasa Polski kardynała Józefa Glempa, a wbrew ostatniej woli księdza Twardowskiego, który chciał być pochowany na warszawskich Powązkach.
TWÓRCZOŚĆ
Liryka księdza Twardowskiego traktuje zarówno o Bogu, jak i o ludziach. Dobrze widoczne są liczne odwołania i metafory dotyczące przyrody (także jako pochwała stworzenia). Wiersze tego autora często, poprzez apostrofy i inne środki stylistyczne, mają charakter modlitewny.
Najsłynniejsze jego utwory to:
"Spieszmy się"
"Aniele Boży"
"Pożegnanie szkoły"
"Powrót Andersena"
"Suplikacje"
"Pożegnanie wiejskiej parafii"
"Okruchy"
"Wszystko jest proste"
"Preludium deszczowe"
"Pewność niepewności"
Więcej informacji na temat życia i twórczości ks. Jana Twardowskiego można znaleźć m. in. w książce "Autografia" Jana Twardowskiego tom 1 i 2, znajdującej się w naszej szkolnej bibliotece.
